Yağmur

   Dinmiş yağmurun ardından evlerin çatılarından akan yağmur suları dar sokağa damlıyordu.Gökyüzü kaşlarını çatmış,gürüldemeye devam ediyor ve yeni bir fırtınadan haberdar ediyordu İstanbul'u. Gök gürültüsünün şiddeti evlerin camlarını titretiyor,arabaların alarm seslerini birbirine karıştırıyordu.Saatin geç olmasıyla odasına çekilen küçük bir kız çocuğu,pijamalarını giymiş pencereden yağmuru ve insanları seyrediyordu.Her gök gürültüsünde yorganının altına koşar adım gidiyor küçük kız.Sonra pencereden hayatı izlemeye devam ediyordu.Şemsiyesine hakim olmaya çalışan güzel bir genç kız rüzgarın kabalığından yakınıyor.Bir yandan da pileli eteğinin açılmaması için elinden geleni yapıyordu.Sokak lambasının altında yerdeki soğuğu kesmek için koyduğu kartonun üzerinde oturan bir erkek çocuğu ilişiyor penceredeki küçük kızın gözüne.Onun giyecek bir pijaması bile yok belki de.Korktuğunda altına sineceği bir yorganı da yok elbette.Yaşlı bir amca bir mendil almak için duruyor.Kahverengi polar şapkasının altından bir kar tanesi kadar beyaz saçları görünüyor.Elindeki bastonu da şapkasıyla uyumlu,kahverengi ve üzeri parlak taşlarla çevrili aralıklarla.Bastonundan destek alarak ilerleyen amcanın yavaşlığı dikkatini çekiyor küçük kızın."Bende böyle olacak mıyım büyüdüğümde?" diye geçiriyor aklından.Yağmur tekrar başlar,damlalar yere o kadar sık ve o kadar hızlı düşer ki kaçmak imkansız bir hal alır üzeri açık bir yerdeyseniz.Genelde damlalardan kaçmak için en çok durulan durak dükkanların tentelerinin altıdır.Veya bir apartman girişinin merdivenleri.İnsanlar koşuşturmaya başlar dar sokakta sanki koşarak kaçabileceklermiş gibi ıslanmaktan.Ayak sesleri duyar küçük kız annesinin odasına yaklaştığını fark ederek bir koşuşturma daha yaşar yatağına doğru.Yorganını üzerine çeker gözlerini alabildiğine yumar.Farkında olmadan tatlı bir uykuya dalar küçük kız.Hemen karşı apartmandaki yetmişli yaşlarda tonton bir teyze küçük kızın perdesinin aralığından onun uykuya dalışını izler.Kendi penceresinin perdesini çeker ve odasına döner yavaş adımlarla.Merak ettiği sorunun cevabına ulaşmıştır artık.Hayat bizim adımlarımıza ayak uydurmaz,hızlıca geçer gider.Ne olduğunu bile anlamadan daha önce sorduğumuz soruların cevaplarının içinde buluruz kendimizi..