Oysa


Şehrin üzerini kara bulutlar kapladı en ummadığım zamanda,
Her sabah yüzünü gösteren güneş o bulutların ardına saklanır oldu.
Utandığında elleriyle yüzünü kapatan bir kız çocuğu misali,
Kara bulutlar güneşin elleri oldu.
Sadece karanlık korkutur sanırdım küçükken,
Oysa gökyüzünde güneş olup da,havanın aydınlık olmayışı daha korkunçmuş.
Derinden bir rüzgar,yağmuru müjdeledi toprağa.
Bir tek seni müjdeleyen rüzgar esmedi.
Sadece gökgürültüsü korkutur sanırdım küçükken,
Oysa o gürültüymüş uyumamı sağlayan.
Ölümüne korkup göz kapaklarımı kapardım,sanki bir daha açmayacakmışım gibi.
Sadece yalnızlık acıtır sanırdım.
Oysa ki sensizlikmiş yüreğime saplanan en büyük sızı.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mutluluğun Paragrafı

Sevmek Yetmez

Hayal